Bonaire
Kerncijfers
Bonaire meet 294 km2 en ligt op 12*11 graden noorderbreedte en 68*15 graden westerlengte in het zuidelijke deel van de Caribische Zee, op zo’n 70 km van Venezuela. Buureiland Curaçao ligt op 50 km, Aruba op 150 km. De afstand tussen hoofdstad Kralendijk en Amsterdam is 7.796 km. Het hoogste punt is de Brandaris (241 meter). In het noorden ligt in een groene vallei Rincon, het oudste dorp van het eiland. Het voor de kust gelegen Klein Bonaire is onbewoond.
Nationale parken
Sinds 2010 is de bevolking gegroeid van 16.000 naar 22.000 in 2021. Het CBS voorspelt een verdere groei tot 27.000 in 2030. De officiële taal is Nederlands, maar thuis spreken de meeste Bonairianen Papiaments. De munteenheid is de Amerikaanse dollar. Het binnenlands bruto product bedraagt ca. 430 miljoen dollar. Toerisme is met 130.000 verblijfstoeristen en 480.000 cruisepassagiers de belangrijkste economische pijler, zout is het voornaamste exportproduct. Bonaire heeft twee beschermde nationale parken: Washington-Slagbaai en het Marine-park dat het gehele eiland omsluit.
Bolivia
Kostbaar cultureel erfgoed
Stille getuigen van de rijke (en soms ook pijnlijke) geschiedenis van Bonaire vertellen een verhaal dat niet vergeten mag worden. Op Landgoed Bolivia ontmoet het verleden de toekomst.
Op Landgoed Bolivia zijn nog sporen terug te vinden van de eerste bewoners van Bonaire. Zo’n 3.600 jaar geleden arriveerden groepjes Indianen per kano op het door vulkanische activiteit ontstane eiland. Honderden inscripties in de grotten herinneren aan hun aanwezigheid. De oorspronkelijke bewoners werden verdreven nadat Spanje het eiland in 1499 bezit nam.
Zoutwinning
In 1636 kwam Bonaire onder bestuur van de West-Indische Compagnie die ten behoeve van de haringkakerij serieus werk maakte van de zoutwinning. Op andere delen van het eiland werden staatsplantages aangelegd, onder meer om houtskool te produceren waarvoor een groot deel van de bebossing is opgeofferd. Na de afschaffing van de slavernij (1863) kwam Plantage Bolivia in familiehanden. Het terrein werd gebruikt voor kleinschalige landbouw en het fokken van geiten die werden verkocht aan buureiland Curaçao.
Redden
In de jaren 60 werd het terrein verkocht aan Amerikaanse investeerders. Deze keken er echter niet naar om waardoor rondzwervende geiten en wilde ezels vrij spel kregen en het landschap steeds meer verdorde. Eind 2019 kocht ondernemer Meine Breemhaar de voormalige plantage met de bedoeling het gebied van de definitieve ondergang te redden door de natuur te herstellen, het aanwezige culturele erfgoed (zoals een slavenmuur en vervallen monumentale plantagegebouwen) te restaureren en tegelijkertijd bij te dragen aan het verlichten van de woningnood en het bevorderen van de lokale landbouw om de afhankelijkheid van (dure) import te verminderen.
Historie
Om de historie van het gebied levend te houden, wordt onderzocht of een van de te restaureren plantagehuizen ingericht kan worden als bezoekerscentrum Er wordt daarnaast aandacht besteed aan de archeologische waarde van het gebied zoals eeuwenoude rotstekeningen. Het is de bedoeling wandeltochten te organiseren, waarbij rangers over de geschiedenis vertellen en uitleg geven over de unieke biodiversiteit van het gebied.
